Η μέτρηση του χλωρίου στα ούρα, χρησιμοποιείται για την αξιολόγηση της οξεοβασικής ισορροπίας, του ελέγχου των ηλεκτρολυτών και της κατάσταση ενυδάτωσης του οργανισμού.

Το χλώριο (χλωριούχα, Cl^–) είναι το κύριο ανιόν του εξωκυττάριου υγρού. Τα επίπεδα χλωρίου έχουν αντίστροφη σχέση με εκείνα των διττανθρακικών, αντανακλώντας έτσι την οξεοβασική κατάσταση. Το χλώριο έχει διάφορες λειτουργίες, συμπεριλαμβανομένης της διατήρησης ηλεκτρικής ουδετερότητας με την εξουδετέρωση των κατιόντων όπως το νάτριο (NaCl, HCl), ενεργώντας ως ένα στοιχείο του ρυθμιστικού συστήματος του pH, βοηθώντας στην πέψη και επίσης βοηθώντας στο να διατηρηθεί η οσμωτική πίεση και το υδατικό ισοζύγιο. Επειδή το χλώριο βρίσκεται πολύ συχνά σε συνδυασμό με το νάτριο, αλλαγές στα επίπεδα του νατρίου οδηγούν σε αντίστοιχες αλλαγές στα επίπεδα χλωρίου.

Το ποσό του χλωρίου που απεκκρίνεται από τους νεφρούς σε ένα 24-ωρο, αποτελεί ένδειξη της ισορροπίας των ηλεκτρολυτών του ασθενούς και αντικατοπτρίζει τη διατροφική πρόσληψη του χλωρίου και του νατρίου.