Ο έλεγχος των αντισωμάτων έναντι των αδενοϊών χρησιμοποιείται για την ορολογική διάγνωση των λοιμώξεων από τους αδενοϊούς. Υπάρχουν τουλάχιστον 12 τύποι αδενοϊών που σχετίζονται με ασθένειες όπως η μη-γριπώδης οξεία αναπνευστική νόσος, η πνευμονία, η επιδημική κερατοεπιπεφυκίτιδα, η οξεία εμπύρετη φαρυγγίτιδα και η οξεία αιμορραγική κυστίτιδα. Οι ασυμπτωματικές λοιμώξεις μπορεί να καταστήσουν δύσκολη την ερμηνεία των ορολογικών εξετάσεων.

Οι αδενοϊοί (adenovirus) προκαλούν διάφορες ασθένειες, οι πιο σημαντικές από τις οποίες είναι οι λοιμώξεις του ανώτερου αναπνευστικού συστήματος (μερικές φορές και του κατώτερου), οι λοιμώξεις στους οφθαλμούς και στο γαστρεντερικό σύστημα.

Οι αδενοϊοί είναι εικοσαεδρικοί ιοί χωρίς φάκελο, μεγέθους 70-90 nm. Η μορφογένεση τους επιτελείται στον πυρήνα των κυττάρων που μολύνουν, όπου συναθροίζονται για να σχηματίσουν μεγάλους κρυστάλλους. Το γονιδίωμά τους είναι γραμμικό, διπλής αλυσίδας DNA. Μέχρι τώρα έχουν ταξινομηθεί σε 51 διαφορετικούς ορότυπους και 6 ομάδες.

Μπορούν να προσβάλλουν κυρίως τα επιθηλιακά κύτταρα στους οφθαλμούς, στο φάρυγγα, στο αναπνευστικό σύστημα και στο γαστρεντερικό σωλήνα.

Η μετάδοση των αδενοϊών του αναπνευστικού γίνεται κυρίως με σταγονίδια, αλλά επίσης και με τα κόπρανα αφού οι ιοί απεκκρίνονται επίσης στα κόπρανα. Οι οφθαλμικές μολύνσεις μπορεί να συμβούν από τα νερά στις πισίνες κολύμβησης ή στην περίπτωση του αδενοϊού τύπου 8, ιατρογενώς από ανεπαρκώς αποστειρωμένα οφθαλμολογικά εργαλεία. Οι εντερικές μολύνσεις μεταδίδονται επίσης μέσω της κοπρανοστοματικής οδού, κυρίως μέσω επαφής παρά μέσω μολυσμένου νερού ή τροφών. Ο αδενοϊοί μπορεί να παραμείνουν ασυμπτωματικοί έως και 18 μήνες μετά τη μόλυνση ή να μπουν σε λανθάνουσα φάση και στη συνέχεια να επανενεργοποιηθούν.

Σε αντίθεση με τις περισσότερες ιογενείς λοιμώξεις του αναπνευστικού, οι αδενοϊοί προκαλούν αποτελεσματική και μακράς διαρκείας ανοσία έναντι επαναμολύνσεων. Αυτό μπορεί να οφείλεται στο γεγονός ότι οι αδενοϊοί μολύνουν επίσης τους περιφερειακούς λεμφαδένες και τα λεμφοειδή κύτταρα στον γαστρεντερικό σωλήνα. Η αντοχή στη νόσο φαίνεται να σχετίζεται άμεσα με την παρουσία των κυκλοφορούντων εξουδετερωτικών αντισωμάτων, τα οποία πιθανώς παραμένουν για ολόκληρη τη ζωή. Τα μητρικά αντισώματα προστατεύουν συνήθως τα βρέφη έναντι σοβαρών λοιμώξεων του αναπνευστικού από τους αδενοϊούς.